از دوره‌هـای گذشته تا اوایل حکـومت پهلـوی دوم، نـوعی از حکومت‌های محلی وجود داشت که با تکیه بر توان‌های محیطی و ساختار فرهنگی جامعه‌ی مبتنی بر اقتصاد شبانی و کوچ نشینی، به نام جامعه‌ی عشایری امور ...
بیشتر
از دوره‌هـای گذشته تا اوایل حکـومت پهلـوی دوم، نـوعی از حکومت‌های محلی وجود داشت که با تکیه بر توان‌های محیطی و ساختار فرهنگی جامعه‌ی مبتنی بر اقتصاد شبانی و کوچ نشینی، به نام جامعه‌ی عشایری امور خود را با شیوه‌ای سنتی اداره می‌کرد. در این شیوه‌ی زندگی اجتماعی، محیط طبیعی محافظت می‌شد و در عین حال نظم و ترتیبی بر جامعه حاکم بود که در آن یک ساختار سلسله مراتبی از قدرت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر زندگی مردم و جامعه نظارت می‌کرد و انتظام امـور را بر عهـده داشت. این نوع از حکومت محلی دارای قلمروی فـرهنگی بود که با قلمرو طایفه‌ای و قلمـرو اقتصادی منطبق بوده و حراست و نگه‌داری از این قلمرو در طول قرن‌ها بر عهده داشت، و در قالب یک ساختار منسجم، نیازهای جامعه را پاسخ می‌داد، اگرچه استثناهایی نیز وجود داشت؛ ولی در کلیت نظام، همه‌ی اعضای جامعه، خود را در برابر این قلمرو مسؤول می‌دانستند و هر خانواری که نمی‌توانست در این محدوده سازگار و فرمانبردار باشد، جامعه را ترک می‌کرد و به جامعه‌ی دیگری پناه می‌برد. ایل بختیاری یکی از این ساختارهای سنتی است که در این مقاله، ضمن معـرفی قلمـرو و نظام سلسله مراتبی و ساختار قـدرت در آن، چگونگی انتظام امـور کـوچ و ارتباطات که نقش مهمی در این زنـدگی داشته و از جنبه‌های مدیـریتی سنتی شمرده می‌شود، شرح داده شده است. یافته‌های این بررسـی مبتنی بـر مشاهدات میـدانی در سال‌هـای دهه‌ی 60 می‌باشد.
تلاش در جهت توسعه‌یافتگی هر چه بیشتر مناطق محروم کشور، می‌تواند گاهی مؤثر در ایجاد همبستگی ملی و وفاق اجتماعی در میان اقوام گوناگون و گروه‌های مختلف شهری و روستایی به حسا می‌آید.
در این مقاله با استفاده ...
بیشتر
تلاش در جهت توسعه‌یافتگی هر چه بیشتر مناطق محروم کشور، می‌تواند گاهی مؤثر در ایجاد همبستگی ملی و وفاق اجتماعی در میان اقوام گوناگون و گروه‌های مختلف شهری و روستایی به حسا می‌آید.
در این مقاله با استفاده از منابع آماری مختلف و محاسبهی ضرایب و شاخصها، نحوهی توزیع جمعیت شهرنشین و روستایی در استانهای کشور و نیز آهنگ رشد جمعیت در دورههای آماری معین، در مراکز مختلف، مشخص شده است.
مرتبهبندی استان‌ها براساس میزان توسعه‌یافتگی آنها و درجهبندی توزیع اعتبارات دولتی استان‌ها در زمینههای بهداشتی، آموزشی، عمرانی و... همچنین، طرح موانعی که بر سر راه توسعهی همگون و یکسان در مناطق مختلف کشور وجود دارد، از دیگر مباحثی هستند که در این مقاله مورد نقد و بررسی قرار گرفتهاند.
اضافه مینماید مؤلف در مقالهی دیگری براساس طرح آمارگیری جاری جمعیت سال 1370 مبادرت به دادهپردازی توسعهی نابرابر مناطق در ایران کرده است. در این مقاله به استناد آمار و اطلاعات جدیدتر این تحلیل و مقایسه انجام پذیرفته است.
